MARIA KARACHRISTOU: 05/15/16

“Magic Carpet Ride – San Francisco Bay Area Sculptors Meet Athenian Sculptors”, Exhibition catalogue, Ekfrasi-Yianna Grammatopoulou Gallery, Athens, Greece, September 22 – October 17, 2015. An international collaboration between 12 Athenian sculptors and 17 San Francisco Bay Area members of Pacific Rim Sculptors Group. Introductions by Maria Karachristou, Peter Selz and Kati Casida. 29 color plates and artist statements.

http://norfolkpress.com/magic-carpet-ride-ekfrasi-yianna-grammatopoulou-gallery/

https://issuu.com/ekfrasigallery/docs/magic-carpet_catalog_5-29-15

THE VIEW FROM ATHENS

‘Η υπόθεση του ταξιδιού είναι κοινή σ’ όλους… Έναν έχεις πάντα σκοπό. Τη συνάντηση με το θαύμα που πέρα από κάθε ταλαιπωρία και εκμηδένιση του ιδιωτικού σχήματος, σου επιτρέπει να δεις την αιωνιότητα απ’ αντίκρυ, όπως ο Κολόμβος είδε στο Νησί της Αγίας Τριάδος τη δίνη… Μονάχα μπροστά σ’ αυτή την όψη γνωρίζεις τον εαυτό σου και μπορείς να πεις τ’ όνομα του.’

Ν.Γ Πεντζίκης

Υπάρχουν δύο τρόποι να επιχειρήσεις ένα ταξίδι

Ο πρώτος είναι να σημειώσεις όλα τα αξιοθέατα και τους σημαντικούς προορισμούς και να τα μελετήσεις σχολαστικά. Ο δεύτερος, είναι ο ρυθμικός (beat) τρόπος του Κέρουακ, να αφεθείς στον δρόμο, να μπεις κατευθείαν στο αυτοκίνητο, πλοίο, καράβι, αεροπλάνο.

[ Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου λίγο πιὸ κάτου, ὡς τὴ μάντρα τοῦ τουβλάδικου, ὡς ἐκεῖ ποὺ στρίβει ὁ δρόμος καὶ φαίνεται ἡ πολιτεία τσιμεντένια κι ἀέρινη, ἀσβεστωμένη μὲ φεγγαρόφωτο τόσο ἀδιάφορη κι ἄϋλη, τόσο θετικὴ σὰν μεταφυσικὴ ποὺ μπορεῖς ἐπιτέλους νὰ πιστέψεις πὼς ὑπάρχεις καὶ δὲν ὑπάρχεις πὼς ποτὲ δὲν ὑπῆρξες, δὲν ὑπῆρξε ὁ χρόνος κ᾿ ἡ φθορά του. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.] (1)

Και στις δύο περιπτώσεις θα συμβεί το αυτονόητο. Το ταξίδι θα είναι διαφορετικό απ΄ ότι το περίμενες. Το απρόοπτο θα εισβάλλει ακόμη και στο πιο τακτικό σημειωματάριο.

I like to dream yes, yes, right between my sound machine
On a cloud of sound I drift in the night
Any place it goes is right
Goes far, flies near, to the stars away from here (2)

Όποιος κι’ αν είναι ο τρόπος του ταξιδιού, ας σταθούμε στη συνάντηση. Η έκθεση αυτή λειτουργεί ως ταξίδι, το ταξίδι ως έκθεση.

[Τα ξεπατωμένα μπαγκάζια μας ήταν πάλι σωριασμένα στο πεζοδρόμιο, είχαμε να κάνουμε πολύ δρόμο. Μα δεν πείραζε, ο δρόμος είναι η ζωή] (3)

17 ταξιδιώτες καλλιτέχνες

12 ντόπιοι καλλιτέχνες

Κάθονται στο ίδιο τραπέζι και τα έργα λειτουργούν ως γλώσσα, που αποκαλύπτει τους κοινούς τόπους, τους κοινούς κώδικες: Η μνήμη, το σώμα, το ιερό, το πένθος, το σύμβολο, το σημαίνον, το σημαινόμενο, το εγώ, το εσύ. Έρως και Θάνατος.

Φαντάζομαι τους διαλόγους ανάμεσα τους.

[- Να είχε ο έρωτας σαίτες!... να είχε βρόχια… να είχε φωτιές… Να τρυπούσε με τις σαίτες του τα παράθυρα… να ζέσταινε τις καρδιές… να έστηνε τα βρόχια του απάνω στα χιόνια…] (4)

[δεν υπάρχει κανείς μ’ αγάπη τέλεια] (5)

[Το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα,

μονάχος στη δόξα και στο θάνατο] (6)

Το κύριο μοτίβο, το κίνητρο πίσω από αυτή την ιδέα ήταν η βόλτα, το ταξίδι, η συνάντηση, η πρόκληση να επικοινωνήσουν άνθρωποι από διαφορετικούς πολιτισμούς. Εκθέτοντας τις σκέψεις των χεριών, παρατηρούμε την κοινή μοίρα του ανθρώπου. Η έκθεση αυτή λειτουργεί ως αρχείο σημειώσεων της συνάντησης διαφορετικών πολιτισμών, κουλτούρας και γλώσσας.

[Θὰ καθίσουμε λίγο στὸ πεζούλι, πάνω στὸ ὕψωμα, κι ὅπως θὰ μᾶς φυσάει ὁ ἀνοιξιάτικος ἀέρας μπορεῖ νὰ φαντάζουμε κιόλας πως θα πετάξουμε] (8)

Well, you don't know what we can find
Why don't you come with me little girl
On a magic carpet ride
You don't know what we can see
Why don't you tell your dreams to me (9)

Βιβλιογραφία

(1) σελ. 9, Γιάννης Ρίτσος, Η Σονάτα του Σεληνόφωτος, Εκδ. Κέδρος, Μάρτιος 2002