Lola Nikolaou gallery , Σαφές το Ασαφές - group show

Lola Nikolaou gallery , Σαφές το Ασαφές - group show

Λιζέτα Βασιλειάδη_Μαρία Καραχρήστου_Θωμάς Μακινατζής_ Μανόλης Ρωμαντζής
10.01.2019 – 02.02.2019

Aκρυλικό σε καμβά   (90x120) cm

Aκρυλικό σε καμβά   (90x120) cm

Aκρυλικό σε καμβά (100x80)cm

Aκρυλικό σε καμβά (70x50)cm

Ακρυλικό σε καμβά (50x40)cm

Ακρυλικό σε καμβά (50x40)cm

Ακρυλικό σε καμβά (50x40)cm

ςΑκρυλικό σε καμβά (50x40)cm

Aκρυλικό και μελάνι σε καμβά (50x40)cm

https://www.youtube.com/watch?v=4grRL5b9SSQ

CULTURENOW

ΣΑΦΕΣ ΤΟ ΑΣΑΦΕΣ

Από: 10/01/2019 Εως: 02/02/2019

Εγκαίνια: Πέμπτη 10 Ιανουαρίου, 19.00 - 22.00
Ώρες λειτουργίας: Τρ., Πε., Πα.: 12.00 – 20.00 / Τε., Σα.: 12.00 -15.00

Τοποθεσία:

Γκαλερί Λόλα Νικολάου, Τσιμισκή 52, 

Στο γύρισμα του κεφαλιού από έναν ήχο, το βλέμμα αποτυπώνει σχήματα σε παράταξη, σε σύνθεση, όγκους και χρώματα, κομμάτια σώματος που αχνοφαίνονται ανάμεσα στην αίσθηση του φευγαλέου, την αίσθηση της κίνησης, το θρόισμα του ρούχου, την αναμονή, την προσδοκία, τη γεύση, την υφή, την υφή της γεύσης, της αίσθησης, όλα αυτά με χρώμα που πάλλεται έντονα χειρονομιακό, σαν σε μουσικές παρτιτούρες ως βιωμένος αυτοσχεδιασμός. Αποτυπώνεται λοιπόν αυτό που μένει ως ανάμνηση, από ένα ξαφνικό κοίταγμα, ξάφνιασμα, σ’ αυτήν την έκθεση, σ’ αυτήν την συγκεκριμένη ιστορία του βλέμματος. Παλιά ιστορία, από εποχής του Λασκώ. Αλλά κρατά ακόμη.

Και οι τέσσερις καλλιτέχνες στο έργο τους, εξερευνούν την υλικότητα της χειρονομίας. Σαφές το ασαφές προσεγγίζεται μέσα από πυκνώσεις χρώματος, σχεδίου, ύλης. Η υλικότητα της δουλειάς τους μοιάζει σαν φράσεις παρμένες από τα γραπτά του cummings: (πάλι αγάπη μου αργά συλλέγω από το νωθρό σου στόμα το συναρπαστικό λουλούδι, ξέπνοος με αιχμηρά αναγκαία χείλη, σβέλτα πόδια με γλιστερά βήματα, μια βλοσυρή επιτομή της σάρκας που χαμογελά.)*

*Φράσεις αποσπασμένες από τα ποιήματα του e.e cummings, λοιπόν ας φιληθούμε, ερωτικά ποιήματα, μτφ. Χάρης Βλαβιανός, Γιάννης Δούκας, εκδ. Πατάκη. / το κείμενο για την έκθεση έγραψε η Μαρία Καραχρήστου.

Καλλιτέχνες:

Λιζέττα Βασιλειάδη
Μαρία Καραχρήστου
Θωμάς Μακινατζής 
Μανόλης Ρωμαντής

https://www.culturenow.gr/safes-asafes-omadiki-ekthesi-stin-gkaleri-lola-nikolaoy/

my text for the artist:

VASILEIA VOULGARI. I 15 GRAFEMI, in mostra a firenze alla galleria Spacio c2

oggi su 

http://www.exibart.com/profilo/eventiV2.asp?idelemento=181596

https://www.artribune.com/mostre-evento-arte/vasileia-voulgari-i-15-grafemi/ 

http://arte.it/calendario-arte/firenze/mostra-vasileia-voulgari-i-15-grafemi-57485 

Dal 11 Gennaio 2019 al 31 Gennaio 2019

FIRENZE

LUOGO: Spazio C2 di Firenze

SITO UFFICIALE: http://www.c2contemporanea2.com

Un cielo fiorito viaggia sul muro di casa [1]

Nonostante tutto, ci sono ancora sacerdotesse, entita metafisiche disposte ad eslorare questo mondo delirante. Fancioule che origliano gli instinti arcaici e ne traducono I suoni cosmici. La signora Vasso Voulgaris e una di queste. Tiene un diario in cui trascrive il cammino dei corpi cosmici, ne segue ’’ le tracce che si perdono, si rafforzano, cambiano forma e struttura, contenuto, rotta diventando di volta in volta, piu chiare, piu specifiche o si confondono, sono ciarliere, intabili, decise, particolari’’.[2] Mi rivela che ogni giorno prendeva nota di questa dimensione multipolivalente da noi vissuta e come si sarrebbe potuta collegare, decodificare in cio che vediamo. Su questo diario scritto a mano, ogni nuovo giorno la guidava a quello successivo, il suono, il buco dell’ ago ed il fruscio del filo segnava il ritmo dei pensieri espressi candidamente con la matita e violentemente con l’ inchiostro. La forza di Vasso Voulgaris e garantita dalla trasposizione decisa ed instantanea delle idée in azioni, la materia prende la forma della divinazione, delle risposte, delle domande, dei documenti dei sentimenti. Ha creato gli strumenti per la loro trascrizione nel seguente modo: Matita – Inchiostro cinese – Filo. ‘’I pensieri , le sospensioni, le commozioni sono scritture a matita, pure, indecise. Le tensioni, le decisioni, la risata spontanea, il pianto improvviso, le facilitazioni cosi come le possibilita, sembrano scritture a inchiostro, dinamiche, decise, distinguibili. Il passato ed il futuro sono scritture a matita, il presente e scritto con l’ inchiostro. Il filo unisce, ricuse instantaneamente le situazioni, un automatismo corporale che racconta ai meridiani nello stesso modo degli agopunturisti i quali separano per poi unire il corpo umano’’[3].. Etimologicamente la parola “ testo “ { text } significa “ tessuto “ e la parola “ linea “ { Linie } e un filo di lino, come riporta Vilem Flusser ne suo libro “ La Scrittura “. Le creazioni di Vasso Voulgari non sono di una facile attuazione.Come afferma
Vilem Flusser , “ nell dolore mi dovete invitare “ intentendo dire che nei tempi precedenti alla scrittura, si deve chiamare verso Dio[ 4]. I suoi contenuti ripiegati varie volte e la loro decifrazione e un operazione mentale, laboriosa e faticosa. “ Gli scritti si rivolgono ai decodificatori ‘’[5]. “ I testi sono dialoghi [6]. Vasso Voulgaris rieche a portare, nel suo lavoro, tutte queste forze e prospective, a noi, rimane la loro lettura a cuore aperto e disponibile.

Maria Karachristou

Atene 2018

1, p. 154, Rapsodia, Phoebe Giannissi, edizioni Gutenberg, giugno 2016
2, 3,selezione di note di Vasso Voulgaris da guaderni – calendar 2015 – 2018
4, p. 153, La Scrittura, Vilem Flusser, traduzione Iliopoulos, edizioni Potamos, Atene 2006
5,p.133, La Scrittura, Vilem Flusser, traduzione Iliopoulos, edizioni Potamos, Atene 2006
6, p. 71, La Scrittura, Vilem Flusser, traduzione Iliopoulos, edizioni Potamos, Atene 2006

Girl with delusions - Κορίτσι με αφέλειες 2018

My text for the artist Kostis Velonis 2017

http://artstopmagazine.com/velonis-karachristou.html

«Το μυαλό πρέπει να είναι ένα μυαλό που ψάχνει, ένα μυαλό που ψάχνει τα λάθη της ανθρωπότητας, ένα μυαλό που ψάχνει την αποτυχία»

 Τόμας Μπέρνχαντ - Παλιοί Δάσκαλοι (1)

Με αυτόν τον τρόπο ξεκινάει στο βιβλίο του ο δ.δ να αφηγείται …. Διαβάζω ήσυχα στο καφέ μετά την βόλτα στην Καπλανών 11 στην έκθεση που μόλις επισκέφτηκα Α PUPPET SUN – Kostis Velonis.

Σκέφτομαι και γράφω

Το ερειπωμένο κτίσμα με τις ιστορίες του γραμμένες στους τοίχους, οικειοποιήθηκε τα έργα του Κ.Β ή τα έργα του κατέλαβαν το κτίσμα? Wind at My back – ξύλο, κεραμικά, ακρυλικό 74x32x40 εκ*

Και μέσα από αυτή την συνύπαρξη, την όσμωση, της ερειπωμένης, φθαρτής μνήμης και των χειρωνακτικών διηγημάτων - κατασκευών του, παραδομένων στη λατρεία του λάθους και της φθοράς, μελετά την ανθρώπινη φύση, στα ίχνη που αφήνει στο μάρμαρο, στο ξύλο, στο σίδερο, στα objets trouves.

«Αν η ολότητα είναι πάντα μια ατελής σύνοψη του παντός, τότε αυτό το ατελές είναι για μένα το κεντρικό σημείο της συζήτησης μας, το ατελές με την έννοια του διαρκώς ανολοκλήρωτου» (2)

Συγκινεί το βλέμμα του καλλιτέχνη, όταν συμπάσχει-συμπορεύεται με τον άνθρωπο, τα λάθη, τις αστοχίες του. Κανείς δεν μπορεί να σε σώσει, αν πρώτα δεν το επιχειρήσεις εσύ, πρέπει να σώζεσαι διαρκώς από μόνος σου,  χτίζοντας τοίχους, γέφυρες, παράθυρα και πόρτες. Εφευρίσκοντας ένα μέλλον στο παρόν, σκεπτόμενος το παρελθόν. Η Ευτυχία λοιπόν μην είναι ένα κτίσμα? Μια κατασκευή? Γι’ αυτό επιμένει ο Μ.Heidegger στην σπουδαιότητα της αρχιτεκτονικής ως μεταφυσική.

«Και κάθε φορά, καλούμαστε να ξαναχτίζουμε, αφού τα συνεργεία κατεδάφισης δουλεύουν νυχθημερόν» (3)

Οργανική Σκηνοθεσία του δράματος

Τα έργα του, ποιητικά και κυριολεκτικά, είναι  με το κτίσμα δεμένα οργανικά,  σαν τμήματα σώματος ξεφεύγουν, «σαν αναμονές».

Φωτισμός

Ο φωτισμός είναι ο απολύτως αναγκαίος, το βράδυ τα έργα σκοτεινιάζουν και βυθίζονται στον ύπνο, σαν τους κάποτε ενοίκους του χώρου.

«Πράγματι, τα χρώματα του παρέχουν αισθητηριακά ερεθίσματα ανάλογα με εκείνα της αφής: είναι γι’ αυτόν ένα νεύμα, που ακολουθείται πάραυτα από μια απόσυρση, έπειτα πάλι ένα νεύμα κτλ » (4)

Φυλλάδιο

Το φυλλάδιο, αποτελεί προέκταση του έργου, είναι φθαρτό, εύκολο  στην καταστροφή του από την μοίρα.  Λειτουργεί όχι βοηθητικά αλλά σαν προσωπικό - προφορικό αφήγημα του καλλιτέχνη, που ενεργεί αυτόνομα - συμπληρωματικά στον χώρο, σαν νεύμα από πρόθεση.

«Υπάρχει κατά την γνώμη μου μόνον μια επ – ανάσταση, η συνεχής, γιατί και ο θάνατος αδιαλείπτως εργάζεται» (5)

Και μεις Τι? Σαν μπαλαντέρ, σαν τον Τρελό ή τον γελωτοποιό* προχωράμε στο δαιδαλώδες ταξίδι της ζωής?  Killing Me Softly, με τσιμέντο και μέταλλο, με μολύβι και σκιά. Τρείς αναπαραστάσεις, χαρτογραφούν αυτό το ταξίδι. Το ταξίδι είναι σοβαρό, προκαθορισμένο και με ημερομηνία λήξης. Το τραγικό της υπόθεσης, είναι πως κανείς δεν σε ενημερώνει για τις διαστάσεις, (170x 102x125 εκ.) απλά μαθαίνεις να εξισσοροπείς** και να προσμένεις ανάμεσα στην έξαψη και την υποταγή** ανάμεσα σε οσμές από ξύλο, ακρυλικό και  λάδι - Days Left.

Ο Κ.Β οδηγεί το έργο στην αποκαθήλωση του, ως λύτρωση και επ-ανάσταση.  Δουλεύει μανιωδώς να φτάσει το έργο στην καθαρή δομή και σύνθεση του, στον σκελετό, στο ουσιώδες. Ως πρακτική λοιπόν ταυτίζεται με τον Αναγεννησιακό καλλιτέχνη που διώχνει από το μάρμαρο κάθε τι περιττό μέχρι ν’ αποκαλυφθεί η αλήθεια του. Ο κύβος μαρμάρου σαν να είναι η θεωρία και αυτήν σκαλίζει προσεκτικά μέχρι να φτάσει στην απολύτως αναγκαία μορφή.

«Προφανέστατα, δεν πρόκειται, ούτως ή άλλως,

παρά για τον κόσμο όπως τον προσανατολίζει η δική μου οπτική γωνία, δεν θα γνωρίσω ποτέ καμιά άλλη» (6)

Όλα νομίζω, βαίνουν κατ’ ευχήν, ευτυχώς, ερήμην μας.

«Έχουμε την Τέχνη για να μην καταστραφούμε από την αλήθεια»  μουρμουρίζει ο Νίτσε και ο Βελώνης προτείνει Το σχήμα και τις Διαστάσεις του παιδικού παιχνιδιού ως πυξίδα.

Puppet Sun – παιδικό παιχνίδι σαν ήλιος***

Μαρία Καραχρήστου

Νοέμβρης 2017

Αθήνα

 • σελ. 11, Δημήτρης Δημητριάδης, To απρόσβατο / Aλληλογραφία του ιδίου με τον Θανάση Αποστόλου, Εκδ. Alloglotta, Σεπτέμβριος 2013

 • σελ. 126, Δημήτρης Δημητριάδης, To απρόσβατο / Aλληλογραφία του ιδίου με τον Θανάση Αποστόλου, Εκδ. Alloglotta, Σεπτέμβριος 2013

 • σελ. 51,  Δημήτρης Δημητριάδης, To απρόσβατο / Aλληλογραφία του ιδίου με τον Θανάση Αποστόλου, Εκδ. Alloglotta, Σεπτέμβριος 2013

 • σελ.34, Αλαίν Πόμπ-Γκριγιέ, Φύση, Ανθρωπισμός, Τραγωδία, Μτφ. Δημήτρης Δημητριάδης, Εκδ.Alloglotta, Aπρίλιος 2012

 • σελ.89, Δημήτρης Δημητριάδης, To απρόσβατο / Aλληλογραφία του ιδίου με τον Θανάση Αποστόλου, Εκδ. Alloglotta, Σεπτέμβριος 2013

 • σελ.46, Αλαίν Πόμπ-Γκριγιέ, Φύση, Ανθρωπισμός, Τραγωδία, Μτφ. Δημήτρης Δημητριάδης, Εκδ.Alloglotta, Aπρίλιος 2012

* Wind at My back, 2017, Wood, ceramic, acrylic 74x32x40cm,

σελ. 29

*Killing Me Softly, 2017, Cement , metal 195x33x38cm, σελ.45

**Days Left, 2017, Wood, acrylic, oil 170x102x125cm, σελ 37

*** Puppet Sun, 2017, Μarble, wood, metal, 75x24x20cm, σελ.37

Από το φυλλάδιο της έκθεσης  Α PUPPET SUN

ABOUT

Girl with delusions - Kορίτσι με αφέλειες 2018

My text for the artist Vaso Voulgari (catalog) 2018

‘Oυρανός  από άνθη στον τοίχο του σπιτιού ταξιδεύει’ [1]

Και όμως, υπάρχουν ακόμη ιέρειες, πλάσματα μεταφυσικά που εξερευνούν τούτον τον φρενήρη κόσμο και δίνουν χρησμούς. Κορίτσια που αφουγκράζονται τα αρχέγονα ένστικτα και μεταφράζουν τους κοσμικούς ήχους.

Η Βάσω Βούλγαρη είναι μια από αυτές. Κρατάει ένα χειρωνακτικό ημερολόγιο όπου καταγράφει τις πορείες του κοσμικού σώματος, ανιχνεύει την πορεία του, που άλλοτε ‘χάνεται, δυναμώνει, αλλάζει μορφή, δομή, περιεχόμενο, πορεία εν τέλει η οποία γίνεται πιο σαφής, πιο συγκεκριμένη, μπερδεύεται, είναι φλύαρη, ασταθής, αποφασιστική, συγκεκριμένη’ [2]

Μου αποκαλύπτει πως κάθε μέρα σημείωνε γι’ αυτό το πολυδιάστατο που ζούμε, πως θα μπορούσε να συνδεθεί, αποκωδικοποιηθεί σε αυτό που βλέπουμε. Σε αυτό το χειρονομιακό ημερολόγιο η κάθε μέρα την οδηγούσε στην επόμενη μέρα, ο ήχος, το τρύπημα της βελόνας και το σούρσιμο της κλωστής έδινε το τέμπο, στις σκέψεις που καταγράφονται αχνά με μολύβι, βίαια με μελάνη.

Η δύναμη της Βάσως Βούλγαρη έγκειται στην ακαριαία και αποφασιστική μετατροπή των ιδεών σε πράξη, η ύλη παίρνει τη μορφή χρησμών, απαντήσεων, ερωτήσεων, συναισθηματικών ντοκουμέντων. Έχει δομήσει τα εργαλεία της καταγραφής της, με τον εξής τρόπο: Μολύβι – Σινική μελάνη – Νήμα. ‘Οι σκέψεις, οι αναστολές, οι συγκινήσεις, είναι γραφές με μολύβι, αχνές, αναποφάσιστες. Οι εντάσεις, οι αποφάσεις, το αυθόρμητο γέλιο, το αναπάντεχο κλάμα, οι ευκολίες αλλά και οι δυνατότητες, μοιάζουν να είναι γραφές με μελάνη, δυναμικές, αποφασιστικές, ευδιάκριτες. Το παρελθόν και το μέλλον είναι γραφές με μολύβι, το παρόν είναι με μελάνη. Το νήμα συνδέει συρράβει ακαριαία τις καταστάσεις, ένας σωματικός αυτοματισμός που δημιουργεί τους μεσημβρινούς όπως οι βελονιστές χωρίζουν για να ενώσουν το ανθρώπινο σώμα.’ [3]

Ετυμολογικά, η λέξη ‘κείμενο’(Τext) σημαίνει ‘ύφασμα’ και η λέξη ‘γραμμή’ (Linie) είναι ένα λινό νήμα, αναφέρει ο Vilem Flusser στο βιβλίο του ‘Η γραφή’. Οι τελετουργίες της B.Bούλγαρη δεν είναι εύκολα εμφανείς. Όπως αναφέρει και ο V.Flusser, ‘στον πόνο πρέπει να με καλέσετε’ που σημαίνει ότι στους καιρούς προ της γραφής, πρέπει να φωνάξουμε προς τον Θεό.[4]

Τα πολυδιπλωμένα περιεχόμενα της και η αποκρυπτογράφηση τους, είναι ένα κοπιαστικό διανοητικό εγχείρημα.

‘Τα γραπτά απευθύνονται σε αποκρυπτογραφητές’.[5]

‘Το κείμενο είναι διάλογοι.’[6]

Η Β. Βούλγαρη στο έργο της καταφέρνει να φέρει όλες αυτές τις δυνατότητες και προοπτικές, μένει σ’ εμάς να το διαβάσουμε με ανοιχτή καρδιά.

Μαρία Καραχρήστου

Αθήνα 2018

[1] Σελ. 154, Ραψωδία, Φοίβη Γιαννίση, εκδ. Gutenberg, Ιούνιος 2016

[2], [3] Επιλογή από σημειώσεις της Β. Βούλγαρη σε τετράδια-ημερολόγια 2015-2018.

[4] Σελ. 153, Η γραφή, Vilem Flusser, μτφ Γιώργος,  Η.Ιλιόπουλος, εκδ. Ποταμός, Αθήνα 2006.

[5] Σελ.133, Η γραφή, Vilem Flusser, μτφ Γιώργος,  Η.Ιλιόπουλος, εκδ. Ποταμός, Αθήνα 2006.

[6] Σελ.71, Η γραφή, Vilem Flusser, μτφ Γιώργος,  Η.Ιλιόπουλος, εκδ. Ποταμός, Αθήνα 2006.